Καϊνίτες

Μέλη θρησκευτικής αίρεσης του 2ου και του 3ου αι. μ.Χ. Τιμούσαν τον Κάιν και όλους όσοι θεωρούνταν ασεβείς στην Παλαιά Διαθήκη καθώς επίσης τον Ιούδα τον Ισκαριώτη της Καινής Διαθήκης. Οι Κ. πίστευαν ότι ο Κάιν ήταν η προσωποποίηση της σοφίας και ο Ιούδας ευεργέτης του ανθρώπινου γένους. Σύμφωνα με την αίρεση αυτή, ο Κάιν γεννήθηκε από μεγαλύτερη δύναμη από εκείνη που δημιούργησε τον Άβελ. Ο Ιούδας, εξάλλου, ήταν ευεργέτης, επειδή με την προδοσία του ματαίωσε τα σχέδια του Ιησού να παραποιήσει και να διαφθείρει την αλήθεια. Για τον λόγο αυτό, οι Κ. είχαν καθιερώσει την προδοσία του Ιούδα ως ημέρα γιορτής. Το θρησκευτικό τους βιβλίο, το Ευαγγέλιο του Ιούδα, έχει χαθεί και έτσι το περιεχόμενό του δεν είναι γνωστό. Ο πρώτος που μνημονεύει τους αιρετικούς Κ. και τους συνδέει με τους Οφίτες είναι ο Ειρηναίος. Από αυτόν προέρχεται η πληροφορία ότι θεωρούσαν τον Όφι αγαθό δαίμονα, που θέλησε να χειραφετήσει τον άνθρωπο. Εκτός από τον Ειρηναίο, στους Κ. αναφέρθηκε και ο Επιφάνιος.

* * *

και Καϊνιστές, οι (Α Καϊνῑται και Καϊνισταί και Καϊανισταί και Καϊανοί και Καϊνοί)

οπαδοί τής αίρεσης τών Γνωστικών τού 2ου και 3ου μ.Χ. αιώνα, οι οποίοι τιμούσαν τον Κάιν ως όργανο σοφίας και εχθρό τού Δημιουργού και τον Ιούδα τον Ισκαριώτη ως ευεργέτη τού ανθρώπινου γένους και ως γνώστη τής αλήθειας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κύριο όν. Κάιν + κατάλ. -ίτης, πρβλ. Ισραηλ-ίτης, σταλακτ-ίτης].